Η σημερινή κρίση έφερε στην επιφάνεια το πλάτος και το βάθος της λειτουργίας των Φαρμακείων με τρόπο αμείλικτο αλλά και ειλικρινή.
Σχεδόν όλα όσα συνέθεταν αυτό που γνωρίζουμε ως Φαρμακείο αναδείχθηκαν, δοκιμάστηκαν, κρίθηκαν, συγκρίθηκαν και αξιολογήθηκαν τόσο από την Πολιτεία όσο και από την κοινωνία σε μία μακρόσυρτη διαδικασία που ακόμα βρίσκεται σε εξέλιξη και αναμένει το τελικό αποτέλεσμα.
Το ίδιο ακριβώς έγινε και με τις συλλογικότητες των Φαρμακείων τόσο τις θεσμικές (Σύλλογοι, ΠΦΣ) όσο και τις εμπορικές (Συνεταιρισμοί).
Και μπορεί η παραπάνω συνοπτική περιγραφή να στερείται της συναισθηματικής φόρτισης που τη συνοδεύει και τα δυόμιση χρόνια της κρίσης, όμως δεν παύει να είναι ακριβώς αυτό: Μία μεταβατική περίοδος όπου το παλιό υπόδειγμα λειτουργίας κλονίζεται συθέμελα, όπως άλλωστε όλα όσα συνθέτουν την ελληνική κοινωνία, χωρίς ακόμα να έχει σχεδιαστεί και παρουσιαστεί η κατάλληλη μετ-εξέλιξή του.
Όσον αφορά τους σχεδόν 12.000 φαρμακοποιούς με Φαρμακείο και το προσωπικό που απασχολούν, και ανέρχεται σε αρκετές χιλιάδες καθιστώντας τους φαρμακοποιούς τους μεγαλύτερους με διαφορά προσφέροντες εργασία στον χώρο του φαρμάκου, χρήσιμο είναι να θυμηθούμε τι έχουν αυτοί οι επαγγελματίες αυτή τη στιγμή στα χέρια τους.
Οι φαρμακοποιοί λοιπόν διαθέτουν: