Πέμπτη 20 Σεπτεμβρίου 2012

Άρθρο του Δ. Καραγεωργίου για τα ανισομερή βάρη των Φαρμακοποιών

Όσοι έτυχε να σκοντάψουν στην οδηγία 2011/7/Ε.Ε της 16/2/2011 “για την καταπολέμηση των καθυστερήσεων πληρωμών στις εμπορικές συναλλαγές” είναι σίγουρο ότι θα δικαιώσουν όσους επιμένουν στην γενική εφαρμογή “θα πληρώνω άμεσα όσους με πληρώνουν”. Όχι πιο πριν. Όχι εκβιαστικά. Όχι μονόπλευρα. Προπαντός δεν υποκύπτω στον στυγνό εκβιασμό θα σου πάρω το σπίτι,  το μαγαζί, το έχειν σου αν δεν με πληρώσεις εδώ και τώρα.
Φτάνει πια ο χαζός φαρμακοποιός που τρέχει και φωνάζει και αγανακτεί γιατί δεν τον πληρώνει το ασφαλιστικό σύστημα. Φτάνει πια η γελοιότητα των τραπεζών ότι είναι αφερέγγυος επειδή κάνει δουλειές μ’ ένα μπατηρημένο   κράτος. Αυτό το κράτος καθαρίζει για όλους αυτούς. Αν διοχετευθούν κάπως χρήματα φαρμακείων ως δάνεια  μέσα από τις τράπεζες τους, θα έρεαν και  θα πήγαιναν κατ’ ευθείαν στους ανυπόμονους εκβιαστές προμηθευτές των φαρμακείων. Τότε δεν θα ήταν αφερέγγυος φαρμακοποιός.
Ποιος το είπε ότι τα προγράμματα ρευστότητας είναι για να αποκαταστήσουν το έλλειμμα ρευστότητας του κράτους και τις καθυστερήσεις ΕΟΠΥΥ και μόνον;
Πάλι ο χαζός φαρμακοποιός να τρέξει για να μην ταραχθεί η νιρβάνα της σταθερής κερδοφορίας των προμηθευτών του.


Ουσιαστικά μας έβαλαν να εκνευριζόμαστε και να τρωγόμαστε μεταξύ μας για να εξασφαλισθεί η τάξη του κόσμου τους. Αυτού του αθέατου κόσμου πίσω από τα φαρμακεία που λειτουργεί σαν δράκος με ανοιχτό στόμα, έτοιμο να μας κατασπαράξει.
Νομίζετε ότι η πρόταση να εξαιρεθούμε από τον «Τειρεσία» έγινε τυχαία; Είναι το πρώτο  ξεδόντιασμα και να είστε σίγουροι επειδή πρόκειται για καταστάσεις ανώτερου δημοσίου συμφέροντος, θα γίνει. Κανενός δεν θα του κλείσουν το φαρμακείο.
Αδιαφορήστε για τον φόβο που μας επιβάλλουν. Ο καθένας μόνος του είναι πράγματι ευάλωτος. Τα πρωινά απειλητικά τηλεφωνήματα και η εμφάνιση ενός σπουδαρχίδη δικηγόρου, μας παραλύουν.
Είναι επόμενο να πηγαίνουμε στις συνελεύσεις και να μην καταλαβαίνουμε τίποτα, να μην ακούμε τίποτα. Φταίνε  οι  πάντες  που δεν βοηθάνε στο πρόβλημα που ο καθένας βιώνει μόνος του.
Αν όμως όλοι μας σαν ένα σαρωτικό κίνημα που δεν υπακούει σε καμία καθοδήγηση σε κανένα πολιτικαντισμό ή επιτήδευση συνδικαλισμού λέγαμε κάνω ότι λέει το άρθρο 3 β) της οδηγίας που ανέφερα;
Ότι δηλαδή δεν πρόκειται για καθυστέρηση στην οποία ευθύνομαι και επομένως θα πληρωθείς ευθύς μόλις πληρωθώ.
Η ευθυγράμμιση των πληρωμών είναι υγεία και διαφάνεια.
Επιτέλους ας βογκήξουν τα blogs και τα ηλεκτρονικά μέσα όχι στους εύκολους και ευάλωτους στόχους τους συνδικαλιστές. Πείτε ανοιχτά ο Α ο Β και ο  Γ προμηθευτής όποιος και αν είναι απειλεί να κλείσει τόσα φαρμακεία ή σταμάτησε να δίνει φάρμακα στους πελάτες του φαρμακοποιούς. Ο Α ο Β και ο Γ αν είναι ανίκανος να σταθεί σαν σοβαρός έμπορος στην κρίση δεν έχει λόγο ύπαρξης αφού οι πρακτικές του προσβάλλουν κατάφωρα την προσβασιμότητα των πολιτών στην φαρμακευτική περίθαλψη. Η προπαγάνδα λέει για τις κακές Εταιρείες που δεν δίνουν φάρμακα στα νοσοκομεία και στα φαρμακεία ΕΟΠΥΥ. Αλλά μέχρι τώρα έλεγε περίπου ότι φταίνε οι κακοί φαρμακοποιοί που σταματάνε την πίστωση. Γιατί δεν λέει το ίδιο και για την λιανική των φαρμάκων; Αυτό πρέπει να αντιστραφεί. Οι προμηθεύτριες εταιρείες παραγωγοί ή χονδρεμπόριο ευθύνονται και για την πίστωση προς  τον ΕΟΠΥΥ. Η ευθύνη να πάει εκεί που πραγματικά ανήκει. Και αν δεν υπάρχουν φάρμακα να δώσουμε αναζητείστε τον πραγματικά υπεύθυνο και κυνηγήστε τον. Νόμοι υπάρχουν. Θίγονται συμφέροντα; Ακόμα και ημετέρων δυνάμεων; Σαφώς.  Ο καινούργιος συνδικαλισμός των νεύρων και της αγωνίας επιβίωσης αυτός που τα σπάει όλα πια γιατί βλέπει την ανεργία σαν ορατή προοπτική διαολίζεται από τις παγιωμένες και παγωμένες καταστάσεις. Εγώ θα βγω στην ανεργία για να χαίρεσαι εσύ προμηθευτή μου; Όλη  η ζημία πάνω μου; Όλη η κρίση για μένα και μόνο; Αντίθετα πρώτα η κρίση είναι για σένα και μετά για τη λιανική.
 Το φαρμακείο  είναι ο τελευταίος κρίκος και όχι ο πρώτος –  κανάγιες.
Θα δώσω συνέχεια περιμένω αντιδράσεις  σας.
 Δημήτρης Καραγεωργίου

Υ.Γ Οι σφοδρές και αιφνιδιαστικές επιθέσεις σε βάρος μου απ’ αυτούς που θίγονται δεν με συγκινούν. Η σφοδρότητα των επιθέσεων δείχνει το βαθμό  ανικανότητας τους να σταθούν  όρθιοι στην κρίση χωρίς τη χαζομάρα που δέρνει τους φαρμακοποιούς.