Η συνεργασία είναι πάντα καλύτερη από τις μεμονωμένες ενέργειες.
Και δυναμώνει όλα τα συνεργαζόμενα μέλη.
Αλλά όπως όλα τα πράγματα στη ζωή, η γενική ιδέα μπορεί να μετατραπεί από ευλογία μέχρι κατάρα, αναλόγως των αρχικών προθέσεων και της προεργασίας που έχει (ή όχι) προγηθεί στονν σχεδιασμό και στην υλοποίηση.
1) Συνεργασίες (συνενώσεις – συστεγάσεις με απεριόριστο αριθμό συνεταίρων) μπορούν να γίνουν και σήμερα με τον ν. 1821/1988 & 1963/1991.
Το νομικό πλαίσιο τα προβλέπει σχεδόν όλα, και βάσει αυτού έγιναν και πέτυχαν κάποιες συνεργασίες σε κάποια μέρη της Ελλάδας, αλλά έγιναν και απέτυχαν άλλες συνεργασίες στα ίδια ή σε άλλα μέρη.
ΔΕΔΟΜΕΝΟ 1: Ο νόμος επιτρέπει και προβλέπει και σήμερα τις συνεργασίες-συνενώσεις Φαρμακείων.
2) Απαραίτητη προϋπόθεση για τη σύσταση συνένωσης Φαρμακείων είναι να ιδρύεται με τη μορφή προσωπικής εταιρείας (Ο.Ε. & Ε.Ε.) και απαγορεύεται να ιδρύεται εταιρεία Φαρμακείων με τη μορφή Κεφαλαιουχικής εταιρείας (Α.Ε. & Ε.Π.Ε.).
Οι κυριότεροι λόγοι, από τους πολλούς, είναι ότι:
α) η φαρμακευτική πρακτική, ως πρακτική υγείας, διέπεται από Επιστημονική Δεοντολογία βάσει νόμου, που προβλέπει απεριόριστη ευθύνη στον ασκούντα (όπως ο π.χ. ιδιοκτήτης και αποκλειστικός διαχειριστής Φαρμακείου), και
β) η φαρμακευτική πρακτική, από τη φύση της, προσανατολίζεται προς την υπηρεσία της Δημόσιας Υγείας επί ρυθμισμένης και προαποφασισμένης αμοιβής.
Το πρώτο προβλέπεται σε όλον τον κόσμο για να είναι υπεύθυνος ο φαρμακοποιός στις πράξεις του όπως προβλέπει η νομοθεσία και να μην μπορούν να ενθαρρυνθούν ή να αποκρυβούν λάθη και εσκεμμένες στρεβλώσεις σε βάρος του Δημόσιου Συμφέροντος όπως βλέπουμε π.χ. να συμβαίνει κατά σύστημα στις Εμπορικές Τραπέζες και τα υπόλοιπα σχήματα του Χρηματοπιστωτικού Στερεώματος, ή στις Ανώνυμες Εταιρείες και δη στις πολυεθνικές.
Δηλ. αν κάποιος φαρμακοποιός βλαφτεί (ή ακόμα και πεθάνει) από αβλεψία ή δόλο φαρμακοποιού να μην μπορεί αυτός να ξεφύγει ή να ξεφορτωθεί τη στρέβλωση σε νομότυπες προβλέψεις περί «περιορισμένης ευθύνης», αλλά να προβλέπεται να μπει μέχρι και φυλακή ο ίδιος (απεριόριστη ατομική ευθύνη – μόνο σε Ο.Ε. & Ε.Ε.).
Είναι η διαχρονική Αρχή-Δικλείδα Ασφαλείας που συνοψίζεται στη ρήση «Το προλαμβάνειν κάλιο του θεραπεύειν» ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ.
Το δεύτερο για να αποθαρρύνεται ο αμιγώς εμπορικός ανταγωνισμός που ευτελίζει το αντικείμενο, προκαλεί εναρμονισμένες πρακτικές σε βάρος του ασθενούς, αυξάνει τις τιμές αγαθών και υπηρεσιών και κυοφορεί κινδύνους για τη Δημόσια Υγεία, αλλά ο ανταγωνισμός (ή η άμιλλα) να γίνεται βάσει της ποιότητας των παρεχόμενων υπηρεσιών (επιστημονικά και κοινωνικά κριτήρια).
Ακριβώς δηλαδή ό,τι προβλέπει η Φαρμακευτική Δεοντολογία για τον φαρμακοποιό, το ίδιο προβλέπει και η ευρύτερη νομοθεσία για την οποιαδήποτε μορφή Φαρμακείου (αυτονόητο θα πει κανείς, καθώς το αντίθετο θα ήταν σύγκρουση ρόλων και συμφερόντων μεταξύ έχοντα την κυριότητα και εργαλείου, κάτι που άλλωστε αποτυπώνεται και στην πάγια Εθνική και Ευρωπαϊκή Νομοθεσία και Νομολογία υπέρ της αποκλειστικής ιδιοκτησίας και διαχείρισης Φαρμακείων από άτομα πιστοποιημένα ως φαρμακοποιοί).
ΔΕΔΟΜΕΝΟ 2: Το εταιρικό νομικό πλαίσιο για τα Φαρμακεία εναρμονίζεται πλήρως με τη Φαρμακευτική Δεοντολογία και γι΄ αυτό τα Φαρμακεία δεν μπορούν να είναι αμιγείς εμπορικές επιχειρήσεις;
3) Το Δικαστήριο Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων με τις αποφάσεις C-531/06 & C-171-172/07, της 19ης Μαΐου 2009 πρακτικά ενσωμάτωσε (σε γενικές γραμμές) τα παραπάνω στην πάγια νομολογία του που ισχύει αμετάβλητη για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το Ανώτατο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (το παραπάνω δηλαδή) προχώρησε μάλιστα και ένα βήμα παραπάνω. Όχι μόνο απαγόρευσε πρακτικά τη διαχείριση και ιδιοκτησία Φαρμακείων από μη φαρμακοποιό (όπως π.χ. γίνεται σε μία Αλυσίδα Α.Ε. Φαρμακείων), αλλά συναποφάσισε ότι ούτε η απασχόληση φαρμακοποιού με σχέση εξαρτημένης εργασίας (π.χ. υπεύθυνου σε ένα παράρτημα francise Φαρμακείων ή σε και σε ένα μεμονωμένο Φαρμακείο) συνάδει με το Κοινοτικό Δίκαιο, άρα επίσης απαγορεύεται. Δηλαδή απαγόρευσε και τη διαχείριση Φαρμακείου από μη-ανεξάρτητο απεριόριστα φαρμακοποιό.
Στην πράξη, οι παραπάνω αποφάσεις επικυρώνουν τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες dir. 36/2005 & dir. 123/2006 που προβλέπουν τα παραπάνω, οι οποίες σύντομα θα ενσωματωθούν στο Εθνικό Δίκαιό μας.
ΔΕΔΟΜΕΝΟ 3: Τόσο το Ευρωπαϊκό και Εθνικό Δίκαιο όσο και η πάγια νομολογία των Ανωτάτων Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων απαγορεύουν την ιδιοκτησία και διαχείριση Φαρμακείων σε τρίτους μη φαρμακοποιούς, αλλά και το διαχωρισμό ιδιοκτησίας-διαχείρισης Φαρμακείων, με την πρώτη να ανήκει σε μη φαρμακοποιούς και η δεύτερη σε εξαρτημένο φαρμακοποιό;
ΣΥΝΟΨΗ:
Α) Όσοι επιθυμούν να συνεργαστούν με άλλους φαρμακοποιούς και να κάνουν συνενώσεις μπορούν, υπό προϋποθέσεις, να θεωρούν την ιδέα άξια προσοχής. Με το υπάρχον νομικό πλαίσιο έχουν όλα τα απαραίτητα εργαλεία στα χέρια τους για αυτή την κίνηση, αρκεί να έχουν βρει συναδέλφους εμπιστοσύνης με τους οποίους μπορούν να συνεργαστούν.
Αν νιώθουν ανασφάλεια για τέτοιο καινούργιο ξεκίνημα, κάτι που είναι συνετό και ανθρώπινο, χρήσιμο είναι να ρωτήσουν τους συναδέλφους όσες συνεργασίες θεωρούν πετυχημένες για να μάθουν τις λεπτομέρεις και να επωφεληθούν από την επιρυχή εμπειρία, αλλά να ερευνήσουν και λίγο παραπάνω για τα θετικά και τα αρνητικά της μέχρι τώρα εμπειρίας.
Επειδή κάθε νέα επαγγελματική κίνηση όπως μία συνεργασία προϋποθέτει επένδυση χρημάτων, θέλει ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ και ψάξιμο για να μη μετανιώσει κανείς και μετανοιώσει χάνοντας πολύτιμα χρήματα και χρόνο. Ή ακόμα χειρότερα να μην χάσει πολύ παραπάνω από αυτά (όπως στην περίπτωση Τραπεζικού Δανεισμού για να βρει λεφτά, όπου εκτός από τα λεφτά που δανείστηκε, χρεώνεται ΚΑΙ τους τόκους).
Β) Η συνένωση δεν είναι απαραίτητα κτιριακή συνένωση, κάθε άλλο μάλιστα.
Μπορεί να είναι αμιγώς διαχειριστική (π.χ. σύσταση προσωπικής εταιρείας Ο.Ε. ή Ε.Ε. με ομόρρυθμο μέλος απεριόριστης ευθύνης φαρμακοποιό όπως προβλέπεται) που μπορεί να προβαίνει σε ενέργειες υπέρ των συνεργατών όπως πρόσληψη προσωπικού, χρηματοδότηση δραστηριοτήτων, ηλεκτρονική αναβάθμιση διαχείρισης-προβολής των Φαρμακείων των μελών κ.α., φορολογικά προνόμια κλπ.
Αυτό σημαίνει ότι δεν για να αποδώσει η ιδέα δεν είναι καθόλου απαραίτητο να κλείσουν Φαρμακεία, αλλά μπορούν κάλλιστα να συνδέονται εταιρικά πολλά μεταξύ τους και παραμένουν στη θέση τους, ή παραμένουν στη θέση τους και ανοίγουν και ένα επιπλέον από κοινού σε Κεντρικό Σημείο ενός οικισμού ή περιοχής,
ή να μην κάνουν τίποτα από τα παραπάνω και να ιδρύουν δομές-«ομπρέλλες» ως εξωτερικό συνεργάτη των Φαρμακείων τους,
ή έναν συνδυασμό των παραπάνω.
Έτσι διατηρείται η υπάρχουσα πελατεία και η ευκολία πρόσβασης ανεπηρέαστη, και μειώνεται ο κίνδυνος μίας επένδυσης που θα υπονομευόταν από την απώλεια προοπτικής, σε περίπτωση που κάποιοι κλείσουν τα Φαρμακεία τους για να ανοίξουν π.χ. ένα μεγάλο κεντρικό και στις θέσεις που αδειάσουν ανοίξουν άλλα καινούργια Φαρμακεία “τρώγοντας” εκ νέου μερίδια αγοράς και φέρνοντας την αγορά στην προηγούμενη κατάσταση (κόστος επένδυσης με αρνητικό όφελος – χαμένα λεφτά και εγκλωβισμός).
ΠΡΟΣΟΧΗ 1: Η κτιριακή συνένωση με κλείσιμο των υπαρχόντων Φαρμακείων λοιπόν έχει πολύ περισσότερους κινδύνους και απώλειες και πολύ λιγότερη πιθανότητα εξασφάλισης και μελλοντικών ωφελειών. Είναι ιδιαίτερα επισφαλής και δυνητικά βλαβερή στη σημερινή εποχή λόγω της σημαντικής απώλειας εσόδων που υφίστανται τα Φαρμακεία, κάτι που κάνει ακόμα μεγαλύτερους τους κινδύνους από μία κακή επιλογή αλλά και ακόμα στενότερα τα χρηματικά περιθώρια για πειραματισμούς λόγω του παραπάνω. Δαπανηρό ρίσκο χωρίς προοπτική, αλλά και κίνδυνος εγκλωβισμού του φαρμακοποιού (συνεχώς μειούμενα περιθώρια διόρθωσης και επιστροφής στην πρότερη κατάσταση).
ΠΡΟΣΟΧΗ 2: Κάποια αυτοαποκαλούμενα ως “δίκτυα Φαρμακείων” (όπως PHARMAPLUS, ADVANCE, ACTIVE HEALTH) ΔΕΝ είναι συνενώσεις Φαρμακείων αφού δεν μπορούν να έχουν την ιδιοκτησία ή/και τη διαχειριση Φαρμακείων (όπως περιγράφηκε παραπάνω).
Είναι εταιρείες παροχής κάποιων υπηρεσιών προς Φαρμακεία έναντι αμοιβής (υπηρεσίες μόνο προς τα Φαρμακεία που πληρώνουν και ονομάζονται “μέλη”). Πρόκειται δηλαδή για εξωτερικούς συνεργάτες και όχι οργανικό συστατικό του Φαρμακείου.
Ανήκουν μεν τυπικά στα μέλη που πληρώνουν, αλλά ως Α.Ε. που είναι, η εκπροσώπηση του κάθε φαρμακοποιού σε αυτές δεν είναι ισότιμη, αλλά υπάρχει θεσμική διάκριση με εισοδηματικά κριτήρια (διαχωρισμός σε μικρομέτοχοι και μεγαλομέτοχοι), άρα δεν είναι ισότιμος και ο λόγος και η βαρύτητα του φαρμακοποιού στη λήψη αποφάσεων στην εταιρεία (εκχώρηση ισχύος – αποδυνάμωση φαρμακοποιού).
Αυτό ισχύει επαυξημένο στην περίπτωση της PHARMAPLUS, δεν ανήκει καν σε φαρμακοποιούς αλλά πλήρως σε μη-φαρμακοποιούς, συγκεκριμένα στην Εταιρεία LAVIPHARM (πλήρης απουσία εκπροσώπησης φαρμακοποιών στη λήψη αποφάσεων – επισφάλεια συμμετοχής). Η συμμετοχή λοιπόν σε αυτές σημαίνει έμμεση μερική εξάρτηση του φαρμακοποιού – απώλεια ελευθερίας.
ΣΥΜΦΕΡΟΥΣΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΥΠΟ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ: Οι μόνες συνενώσεις που ενδεχομένως να έχουν κάποια πλεονεκτήματα είναι αυτές ολιγομελών γειτονικών Φαρμακείων ή Φαρμακείων σε έναν οικισμό ή Κωμόπολη, ή ενδεχομένως και σε γειτονιές μεγαλύτερων ποόλεων (σε μικρότερο βαθμό εξαιτίας του αυτονόητου κοντινού ανταγωνισμού από γειτνιάζουσες περιοχές) με τη μορφή εταιρικής ενοποίησης Ο.Ε. ή Ε.Ε.( με προϋποθέσεις), χωρίς να κλείσει κανένα Φαρμακείο,
κάτι που διατηρεί τα πλεονεκτήματα της τωρινής κατάστασης και προσθέτει σε αυτά τα οφέλη (κυρίως φορολογικά αλλά και μεγαλύτερης ευχέρειας πραγματοποίησης επιχειρηματικών πρωτοβουλιών) από την αλλαγή της εταιρικής μορφής Φαρμακείου – συνένωση,
με απόλυτη ελευθερία και διατήρηση της ισότιμης ισχύος και ελευθερίας των συνεργαζόμενων μελών-φαρμακοποιών, σε ευέλικτα και δυναμικά σχήματα.
- · Αυτό άλλωστε προβλέπεται, και από το άρθρο 16 του ν. 1821/1988, όπου αναφέρεται:
«“1. Για την εκμετάλλευση φαρμακείου ή φαρμακαποθήκης επιτρέπεται η σύσταση ομόρρυθμης ή ετερόρρυθμης εταιρείας μόνο μεταξύ φαρμακοποιών με την προϋπόθεση ότι ο αδειούχος φαρμακοποιός του φαρμακείου ή της φαρμακαποθήκης θα συμμετέχει με ποσοστό τουλάχιστον πενήντα εκατοστών (50%) στο εταιρικό κεφάλαιο, τα κέρδη και τις ζημιές της εταιρείας.
Η συμμετοχή φαρμακοποιού σε μία ακόμη το πολύ από τις παραπάνω εταιρείες και εφ’ όσον η άδεια ιδρύσεως και λειτουργίας του φαρμακείου ή της φαρμακαποθήκης είναι στο όνομα άλλου φαρμακοποιού δεν απαγορεύεται.»
- Ενώ συμπληρωματικά, στο άρθρο 19 του ν. 3204/2003 προβλέπεται συμπληρωματικά:
«…απαγορεύεται κάθε μορφής συμφωνία μεταξύ αδειούχων φαρμακοποιών και τρίτων, η οποία έχει σαν αποτέλεσμα τον άμεσο ή έμμεσο έλεγχο της διεύθυνσης ή της εκμετάλλευσης του φαρμακείου.
Με απόφαση του αρμόδιου νομάρχη επιβάλλεται πρόστιμο από 15.000,00 ευρώ μέχρι 20.000,00 ευρώ σε βάρος των φαρμακοποιών και των τρίτων που παραβιάζουν τις διατάξεις αυτής της παραγράφου. Σε περίπτωση υποτροπής το πρόστιμο διπλασιάζεται και ανακαλείται η άδεια ίδρυσης του φαρμακείου.»
ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ 1: Ό,τι δεν είναι δικό μου δεν μου ανήκει. Αν δεν συμμετέχω λοιπόν στη σύσταση ισότιμα με όλους τους άλλους, ή συμμετάσχω εκ των υστέρων κάτω από κάποια πίεση συγκυρίας ή σαγήνης για κάποια οφέλη που δεν μπορώ να ελέγξω την εγκυρότητά του,ς ή από απλό φόβο σε συνδυασμό με προσφορά έτοιμης λύσης που υπόσχεται μη ελέγξιμα οφέλη (συνδυασμός των 2 παραπάνω), υποθηκεύω την ασφάλεια και την προοπτική μου με άγνωστο ορίζοντα. Και τα χρήματά μου ή την ελευθερία μου (ειδικά αν καταφύγω σε δανεισμό ή συν-δανεισμό με άλλους).
ΕΜΠΕΙΡΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΑΣ 2: Ποτέ δεν συνεργάζομαι αν δεν είμαι απολύτως σίγουρος για την αξιοπιστία των συνεργατών μου. Ειδικά αν δεν τους ξέρω πολύ καλά ή αν δεν έχω ερευνήσει όλες τις πλευρές και το ποιον αυτών. Αυτόν τον κανόνα όποιος τον παρέβη το μετάνοιωσε πικρά. Τόσο στην περίπτωση που ξεκίνησε με τρίτους συνεργασία και στην πορεία ειδε ότι έπεσε έξω στην αξιολόγηση των συνεργατών του, όσο και στην περίπτωση που δέχτηκε επιπόλαια να συμμετάσχει σε σχήματα που δεν καταλάβαινε απόλυτα και δεν φρόντισε να μάθει την ιστορία και το ποιόν αυτών που τα ίδρυσαν.
Εδώ η εντιμότητα και οι αρετές του χαρακτήρα έχουν πολύ μεγαλύτερη βαρύτητα από την ικανότητα και το ταλέντο στις επιχειρήσεις, καθώς ένας έντιμος δεν επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις και προσφέρει ομαλό και αρμονικό περιβάλλον δραστηριοποίησης,
ενώ ένας ικανός μπορεί να είναι ικανός, πέραν των άλλων, και στο να καρπώνεται τους καρπούς της ικανότητάς του αλλά και της συμμετοχής των συνεργατών του σε βάρος αυτών, ακόμα και ερήμην τους μερικές φορές. Δηλαδή να είναι ικανός ΚΑΙ στο να ενθουσιάζει, και στη συνέχεια, να «ρίχνει» τους άλλους).
ΠΟΛΛΗ ΠΡΟΣΟΧΗ ΛΟΙΠΟΝ σε τι ακούμε και σε τι μας προτείνουν, ακόμα και αν αυτό σημαίνει μετριασμό του ενθουσιασμού που ξυπνάνε υποσχέσεις και γοητευτικές περιγραφές.
Όσο μια συνένωση μπορεί να μας ωφελήσει, άλλο τόσο μπορεί να μας βλάψει και μάλιστα σε μεγάλο βαθμό, μέχρι και σε μη αναστρέψιμο βαθμό για τη συνολική επαγγελματική πορεία μας.
Το συνετότερο και το σοφότερο ίσως είναι στην παρούσα στιγμή να μην αφήσει κανένα Φαρμακείο το πόστο του εκτός ανωτέρας βίας ή εμφάνισης αναπάντεχης ευκαιρίας μεταφοράς σε διαπιστωμένα πολύ πελονεκτικότερο εμπορικά γεωγραφικό σημείο (να μην κλείσει δηλαδή ΚΑΝΕΝΑ ΦΑΡΜΑΚΕΙΟ), καθώς σε πιθανή δυσμενή εξέλιξη πάνω στα θεσμικά κεκτημένα, όπως π.χ. μία βίαιη και παράνομη αναπροσαρμογή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος ή άλλων ρυθμίσεων στον χώρο του φαρμακείου (π.χ. καθορισμός τιμών προς το «ανταγωνιστικότερον» ή άρση γεωγραφικών περιορισμών),
ένας ισχυρός εξωφαρμακευτικός «παίχτης» στην Αγορά θα δυσκολευτεί πολύ να βρει χώρο να εγκαθιδρυθεί κάπου στην Ελληνική Επικράτεια και να ισχυροποιηθεί σε βάρος πολλών μικρών που όμως καλύπτουν όλες τις ανάγκες σε όλα σχεδόν τα σημεία της χώρας,
κάτι που διασφαλίζει τις περιουσίες μας και την προοπτική επαγγελματικής επιβίωσής μας σε ατομικό επίπεδο κυρίως, αλλά ταυτόχρονα και σε συλλογικό.
Αν ο ενδεχόμενος μεγάλος «παίχτης» δεν έχει έδαφος για να κινηθεί, δύσκολα θα απειλήσει, και το πιθανότερο είναι να αποθαρρυνθεί και να μην επενδύσει.
Όποιο Φαρμακείο επιλέξει να κλείσει σήμερα θα δυσκολευτεί ακόμα περισσότερο να διορθώσει ένα λάθος και να ξανανοίξει, αλλά ακόμα και αν επιλέξει από την αρχή συνένωση με άλλο σε διαφορετικό σημείο, το πιθανότερο είναι να επενδύσει πολύτιμο κεφάλαιο για να βρεθεί σε δυσμενέστερη θέση από πριν, ειδικά (αλλά όχι μόνο) αν αρχίσουν να αδειάζουν οι περιοχές από Φαρμακεία εξαιτίας αυτού (χάσιμο πολύτιμων χρημάτων με αβέβαιη προοπτική, αδυναμία διόρθωσης λανθασμένης επιλογής).
Η δύναμη βρίσκεται πάντα στην ένωση. Όχι όμως σε όλες τις μορφές ενώσεων.
Προσοχή λοιπόν όταν σχεδιάζουμε το μέλλον μας. Σε μία λάθος επιλογή μπορεί να μην υπάρχει πισωγύρισμα και να χάσουμε και τα λίγα που μας έχουν απομείνει.
Όταν δεν ξέρω και δεν είμαι σίγουρος, αντιστέκομαι στην παρόρμηση, σκέφτομαι καλά και μετά πράττω!
Προσπαθώ να διασφαλίσω με κάθε μέσο την ισχύ της στατικής θέσης μου που τη γνωρίζω και μου προσφέρει περισσότερη σιγουριά και ασφάλεια, ενώ φροντίζω να συσφίξω με άλλους τρόπους (αναφέρθηκε ένας παραπάνω) τις σχέσεις με τους υπολοίπους, και να συμβάλω στη δημιουργία και να επωφεληθώ από υπεραξίες μέσω των υπαρχουσών υποστηρικτικών υπερδομών (ΣΥΦΑ-Σύλλογοι-ΠΦΣ), και με αυτόν τον τρόπο να ισχυροποιηθώ από το σημείο μου.
Για τους νεότερους, καλό είναι να γνωρίζουν ότι και στο παρελθόν, πριν ανοίξουν Φαρμακείο, υπήρξαν δύσκολες εποχές με προκλήσεις και διάχυτη ανασφάλεια.
Η εμπειρία έδειξε ότι επιβιώσαντες ή/και νικητές σε αυτές βγήκαν μόνον αυτοί που ισχυροποίησαν την υπάρχουσα θέση τους, ή τουλάχιστον την κράτησαν ζωντανή, έστω και αποδυναμωμένη, μέχρι να τους δοθεί η ευκαιρία να ξαναξεκινήσουν το χτίσιμο του μέλλοντός τους μέσω βελτιωμένων δρόμων (π.χ. εμφάνιση ΣΥΦΑ στο προσκήνιο).
Χαμένοι πήγαν αυτοί που παρασύρθηκαν από τη συγκυρία και ρίσκαραν σε περιπέτειες άγνωστες ή ημι-γνωστές, που δεν θα τις επέλεγαν σε ομαλές καταστάσεις ή για να βελτιώσουν τη θέση τους αυτοβούλως.
Υπάρχουν φυσικά και άλλες φυσικές ιδιαιτερότητες και αρετές που εσωκλείονται στην έννοια «Φαρμακοποιός» και Φαρμακείο τις οποίες ακόμα δεν έχουμε προσέξει με την προσοχή που τους αρμόζει. Από τέτοιες μπορούν να ξεπηδήσουν τελείως διαφορετικές έννοιες υπεραξίας, ασφάλειας και προοπτικής, και σε αυτό θα ανοίξουμε τη συζήτηση σύντομα σε άλλη στιγμή.
