Επιχειρώντας σε ένα κράτος που ακροβατεί στο σκοινί της βιωσιμότητας η συχνές εναλλαγές στον κύκλο των συναισθημάτων είναι κάτι το αναμενόμενο, η απογοήτευση όμως που γεννά εκείνη η στιγμή που το κράτος προδίδει τους πολίτες του είναι μοναδικά αρνητική εμπειρία.
Μόλις μία εβδομάδα πριν και τριάντα σχεδόν ημέρες μετά τις από τις δεσμεύσεις των υπευθύνων ότι λεφτά υπάρχουν έως και τα τέλη Σεπτέμβρη, μας γίνεται γνωστό ότι ο Ε.Ο.Π.Υ.Υ αδυνατεί να εξυπηρετήσει τις εκκαθαρίσεις δαπανών των φαρμακείων για το μήνα Μάρτιο.
Μετά:
δεν μπορώ να διανοηθώ ότι αποτελούμε και πάλι θύματα της κρατικής αναισθησίας. Αυτή τη φορά με πλήγμα σε επίπεδο αξιοπιστίας και αξιοπρέπειας. Φαρμακοποιοί σε απόγνωση φλερτάροντας με την Τειρεσία Α.Ε και αξιόγραφα στον αέρα από τις 15 του μήνα.
Είναι πλέον σαφής η διαφοροποίηση του νομίσματος το οποίο χρησιμοποιεί το κράτος και αυτού που χρησιμοποιούμε εμείς στις συναλλαγές μας. Δε μιλάμε σίγουρα για το ίδιο. Η αναντιστοιχία έγκειται στο γεγονός ότι αν μου οφείλει 100.000 euro το δημόσιο:
- δυστυχώς δεν μου τα χρηματοδοτεί η τράπεζα ισόποσα γιατί απλά τα λεφτά που θα λάβω είτε δεν θα αξίζουν το ίδιο μετά από ένα μήνα …ένα εξάμηνο ένα χρόνο είτε δεν θα πληρωθούν στην ημερομηνία που έχει ορισθεί ανατινάζοντας τον προϋπολογισμό όλων .
- Δεν μπορώ να τα χρησιμοποιήσω ως επιχείρημα διαπραγμάτευσης με κάποιον δικό μου πιστωτή και ταυτόχρονα δεν βρίσκονται σε κάποια ευέλικτα διαχειρίσιμη λογιστική εγγραφή την οποία και να χρησιμοποιήσω.
Είναι εύλογο λοιπόν να ζητούμε επαναδιαπραγμάτευση των εγγυητικών όρων πληρωμής της σύμβασης.Το ατυχές περιστατικό που συνέβει έπρεπε να έχει τελειώσει από την στιγμή των αρχικών δηλώσεων, θα πρέπει να γνωρίζουν πως αυτή είναι πλέον η πάγια και αμετακίνητη θέση μας. Όπως αμετακίνητη θέση είναι και το ΟΛΑ ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΩΡΑ! δεν υπάρχουν δόσεις. Δεν θα γίνει αποδεκτό και δεν πρέπει να γίνει αποδεκτό από κανένα να πληρωθούμε σε δόσεις.
Η άρση της αναστολής θα επιτευχθεί όταν λάβουμε και το τελευταίο euro της οφειλής του Μάρτη!
Δεχθήκαμε να στηρίξουμε έναν οργανισμό παροχών υγείας παρά το πρόχειρο της οργάνωσής του και το κάναμε σαν πατριώτες, η πρόκληση που δεχόμαστε όμως σήμερα περνά τη γραμμή και απειλεί τη βιωσιμότητά μας αυτή τη γραμμή, αυτή τη φορά, δεν θα την περάσει κανείς.
Όλοι μαζί μπορούμε!