Αγαπητοί συνάδελφοι,
Όπως ίσως θα γνωρίζετε, ο ΕΟΠΥΥ, κατά παράβαση για ακόμη μία φορά των όρων της Συλλογικής Σύμβασης, που έχει υπογράψει με τον ΠΦΣ, έδωσε, από την προηγούμενη Παρασκευή, το δικαίωμα υπογραφής Ατομικής Σύμβασης, με όσα φαρμακεία το επιθυμούν. Σε μια προφανή προσπάθεια να σπάσει το ενιαίο μέτωπο των δίκαιων διεκδικήσεων του κλάδου μας, να μας διασπάσει μια για πάντα και να μας εγκλωβίσει έρμαια στις ορέξεις τις εκάστοτε κυβέρνησης και της εκάστοτε ηγεσίας τους, αδύναμους να διεκδικούμε και να προασπίζουμε τα συμφέροντά μας. Άλλωστε, η εντολή του πρωθυπουργού ήταν σαφής, «Να τελειώνουμε με τους φαρμακοποιούς». Ή καλύτερα, να«τελειώνουμε ΤΟΥΣ φαρμακοποιούς», καθώς αν πέσουμε στην παγίδα θα υπογράψουμε αυτή τη σύμβαση –λαιμητόμο, θα πρόκειται για το οριστικό μας τέλος, δυνατών και αδυνάτων!
Κι εξηγούμαι γιατί:
όπως ξέρετε, πριν τη δυνατότητα υπογραφής Ατομικής Σύμβαση και σε αυτή την κινητοποίηση και στην προηγούμενη του Σεπτεμβρίου, ο ΕΟΠΥΥ έβαλε σε εφαρμογή τους απεργοσπαστικούς μηχανισμούς του, επιτρέποντας την ατομική υποβολή συνταγών σε όσους Συλλόγους έχουν Διανεμητικούς Λογαριασμούς, παράνομα και κατά παράβαση, επίσης της Συλλογικής Σύμβασης. Γιατί, λοιπόν, χρειάζονται τις Ατομικές Συμβάσεις; Δεν είναι ο πιο πάνω μηχανισμός αρκούντως αποτελεσματικός;
Αν και υπάρχει ήδη προσφυγή στο ΣτΕ για την ατομική υποβολή , απόφαση δεν έχει εκδοθεί, άρα ο ΕΟΠΥΥ μπορεί να συνεχίζει να αυθαιρετεί ελεύθερα. Επίσης, το γνωρίζουν και αυτοί ότι η ύπαρξη είτε ατομικής είτε συλλογικής Σύμβασης δεν αποτελούν εμπόδιο στις κινητοποιήσεις, καθώς παλαιότερα ο κλάδος κινητοποιούνταν μαζικά και αποτελεσματικά ΚΑΙ εναντίον ταμείων με τα οποία είχαμε συνάψει Ατομικές Συμβάσεις (πχ ΟΠΑΔ, ΟΓΑ κλπ). Προς τι λοιπόν η πρεμούρα για τις Ατομικές;
Προσπαθήστε να μη δείτε το γεγονός αυτό ως τυχαίο, αλλά ως έναν ακόμη κρίκο σε μια μακριά αλυσίδα και θα καταλάβετε.
Έχουμε πει εδώ και καιρό ότι στόχος είναι να αφαιρέσουν ύλη από το φαρμακείο, είτε πρόκειται για τα προϊόντα που διακινεί, είτε για το περιθώριο κέρδους που έχει σε αυτά τα προϊόντα. Μόνο που κολλάνε σε κάτι βασικό. Πρέπει να διαπραγματευτούν (έστω και τυπικά) μαζί μας. Όταν η σύμβαση είναι Συλλογική, τα δύο μέρη – Ο ΠΦΣ και ο ΕΟΠΥΥ – κάθονται σε ένα τραπέζι και βρίσκουν μια κοινή συνισταμένη. Στις Ατομικές Συμβάσεις, το στάδιο αυτό εκλείπει εντελώς. Τρανή απόδειξη η συγκεκριμένη Ατομική Σύμβαση, η οποία αν και πιο «lite» για να είναι δελεαστική, εμπεριέχει ήδη το πρώτο άδικο και ανισοβαρές μέτρο, καθώς αναφέρει στην παράγραφο 2:
«Η παρούσα σύμβαση είναι αορίστου χρόνου και μπορεί να καταγγέλλεται
κατ΄ελευθέρα βούληση και από τα δύο μέρη , οποτεδήποτε, με μονομερή δήλωση,
που θα γνωστοποιείται από μεν τον ΕΟΠΥΥ τουλάχιστον προ διμήνου, από δε το
φαρμακοποιό τουλάχιστον προ έξι μηνών»
Ο ΕΟΠΥΥ, λοιπόν, μπορεί να την καταγγείλει προ διμήνου, ενώ ο φαρμακοποιός , ακόμη και να μην πληρώνεται, ακόμη και να περιλαμβάνονται άλλοι δυσμενέστατοι όροι, ακόμη κι αν ο ΕΟΠΥΥ αυθαιρετεί διαρκώς θα είναι υποχρεωμένος όποιος υπογράψει τη σύμβαση αυτή να εκτελεί συνταγές για 6 μήνες από τη στιγμή που θα αποφασίσει να την καταγγείλει!
Εν τω μεταξύ θα πρέπει να εκτελεί ΦΥΚ με ζημιά, μα πληρώνει όποιο ύψος rebate αποφασίσει ο ΕΟΠΥΥ, να πληρώνεται όπως και όταν αποφασίσει ο ΕΟΠΥΥ, χωρίς καμία δυνατότητα να πιέσει ή να διαπραγματευτεί.
Θα πρέπει να αποδέχεται αδιαμαρτύρητα τη διαρκή μονομερή τροποποίηση των όρων, καθώς δεν είναι μυστικό ότι πολύ γρήγορα ο ΕΟΠΥΥ θα ζητήσει επιπλέον rebate και διαρκώς δυσμενέστερους όρους «διαλέγοντας» έτσι τα φαρμακεία με τα οποία θα συνεργαστεί. Έχουμε άλλωστε νωπό το παράδειγμα της Τράπεζας της Ελλάδος, η οποία συμβάλλεται ατομικά με τα φαρμακεία ΑΠΑΙΤΩΝΤΑΣ επιπλέον έκπτωση 5%. Μάλιστα, όταν ένα συμβεβλημένο φαρμακείο στην Αθήνα αρνήθηκε να εκτελέσει συνταγή με ΦΥΚ, καθώς έπρεπε να το χορηγήσει με ζημία, απειλήθηκε με μήνυση και αυτόφωρο από το δικηγόρο της ΤτΕ για αθέτηση της σύμβασης! Εκεί θα οδηγηθούμε…
Και φυσικά, όταν το μετανιώσουμε και στραφούμε ξανά προς τους Συλλόγους του, θα βρούμε ένα Σύλλογο αποδυναμωμένο, διασπασμένο και απολύτως αδύναμο να διαδραματίσει το συνδικαλιστικό του ρόλο. Και θα διαπιστώσουμε τότε ότι είμαστε εντελώς μόνοι μας. Αλλά θα είναι πολύ αργά….
Συνάδελφοι, μπορεί κατά καιρούς να έχουμε διαφορές στις απόψεις μας, να είμαστε σε διαφορετικές αφετηρίες, σε διαφορετική οικονομική κατάσταση ή γενικώς να αντιλαμβανόμαστε διαφορετικά το προσωπικό συμφέρον. Κάποιοι από εμάς βλέπουν τους Συλλόγους, τη δεοντολογία και τους κανόνες τους ως «δυνάστες» που δεν τους αφήνουν να «εκφραστούν ελεύθερα» και να κάνουν ό,τι νομίζουν, όποτε το νομίζουν.Δεν αντιλαμβάνονται όμως ότι οι κανόνες υπάρχουν για να προστατεύσουν, όχι μόνο την πλειοψηφία, αλλά ακόμη και αυτούς τους ίδιους από τον κανιβαλισμό.
Όμως, όλες αυτές τις διαφορές μπορούμε να τις αμβλύνουμε μέσα στη δικιά μας οικογένεια, μέσα στα όργανα και μπροστά στα κοινά προβλήματα και στις κοινές απειλές. Λέει μια παροιμία ότι όποιο πρόβατο βγαίνει από το μαντρί το τρώει ο λύκος. Στην προκειμένη περίπτωση, όχι μόνο θα το φάει ο λύκος, αλλά θα διαλυθεί το μαντρί και ο βοσκός δε θα μπορεί να το προστατεύσει πια.
Ας μη γίνει κανένας από εμάς η αιτία να διαλύσουμε και τις τελευταίες ελπίδες μας ως κλάδος να επιβιώσουμε τον καιρό του μνημονίου. Οι μελέτες προβλέπουν ότι του χρόνου θα κλείσουμε οι μισοί. Ας μην τους κάνουμε τη χάρη! Ας μην υπογράψουμε ατομική σύμβαση με τον Τειρεσία!
Άλλωστε κανείς μας δεν είναι δυνατόν να γνωρίζει εκ των προτέρων σε ποιο μισό θα ανήκει…
Τερζής Αναστάσιος
Αντιπρόεδρος ΦΣ Έβρου
